Shree

Shree 

Architecture is not supposed to be held responsible always or shouldn't exist only for the sake of being responsible. I don't think that architecture should come into existence by always defining a problem and trying to solve it. For what should it therefore exist - can lead to many, many thoughts and there needn't be any need to elaborate on this.

Same goes to the idea of work, action, relations, thoughts, feelings, space and time. To consider space and time only from a _purpose_ point of view, is to 'limit' it's being. 

भाव का असतो मनात? ह्या प्रश्नाला तसं _सिद्ध होण्याची *गरज* नाही_. भाव आहे, परिणाम असतात, अनुभव येतात, स्मरण होते, शांती लाभली जाते. 

तसंच, "मी" का आहे इथे, ह्याचे स्पष्टीकरण नसावे अभिप्रेत. कुणी का असते, काय करते, कसे विचार प्रकट करते, त्यावरून काय होते, कसे बदल होऊ पाहतात...हे भगवंताने ठरवावे. आणि खरे तर तोच ठरवतो, माझी बुद्धी नाही. 

नुसतं असण्याचा भावाचा अनुभव संक्रांत होऊ द्यायला लागतो. त्यासाठी नामस्मरण. 

हरि ओम.