Shree

   Shree 

It is not required i suppose, to make a dash onto a "thing" with the assumption that the "thing" would be the missing link of a puzzle. Far from it! Because the "thing" is born out of an imagination of some expectation of completeness (believing already that we are incomplete!), but since all "things" change, our anticipated hold on that "thing" is bound to fizzle out and annoy us. 

Things are related. So an anger is related to many other traits happening at many other scales and times. So is regret or guilt - many deeper feelings that keep reviewing many other connections of space and time - immediate or in future or in the past. 

A question may come - which is - are all above feelings ridiculous? I don't know and i don't think so. Being human calls for many layers of connections that generate something as anger or something deeper as regret or guilt or pain or something as humorous or a plain happy moment. None of these responses is a "point" or isolated or assumed to be continued.  So the entire "flow" and vibrations are just that - flow. No need to scan or analyze the reasons for the phenomenon. 

Hari Om

 श्री 

घर हे काय आहे आणि त्यात कुठले पहेलू असतात किंव्हा असावे हा चर्चेचा विषय होण्याची गरज नाही. स्पष्टीकरण होण्याचा विषय नाही. माझ्या आयुष्यात किंव्हा जाणिवेत वेगवेगळ्या घटकांचे आणि त्यावरून होणाऱ्या भावनांचे स्थान काय आहे, साखळी काय आहे - ह्याने मी ठरू नये आणि कुणीही त्यावर बोट दाखवून कुणालाही हिणवू नये. 

मी कोण, परिवार काय, कुटुंब नियोजन काय, माणसे कोण, स्वभाव काय, त्यांच्यातील संबंध काय, बदल काय, क्रिया काय, गती किती, आपले कोण, परके कोण - हे असू द्यावे आणि बदलुही द्यावे आणि गळूनही द्यावे. संकल्पनांना मन धरून ठेवते - ते नैसर्गिक मानणे. माझे असणे किंव्हा होणे काहींना त्रास देईल आणि शंका घ्यायला भाग पाडेल...पण त्यावरून माझी कृतीची व्याख्या घडावी का? मला भीती आहेच की. ती जेव्हा मावळेल तेव्हा मावळेल. त्यावरून कष्टी होण्याची गरज नाही. साखळी किंव्हा संबंध ज्या पद्धतीने होऊ पाहतात, ते स्वीकारावे. ती आपली वाट.

हरि ओम.