श्री

 श्री 

चिकित्सा ठेवून प्रयत्न करणे आपण करू शकतो. तेवढेच करणे. त्यावर साखळीतील ओवले गेलेले विचार न करणे, म्हणजे फळ, त्याचे रूप, संबंध, परिणाम, बदल वगैरे. इतर कुठलेही घटक आपल्या हातात नसतात किंव्हा ते गूढ असतात किंव्हा त्यावर गूढ पद्धतीतून दैवी स्वरूपाचे क्रिया होऊन रूप धारण होते आणि संबंध निर्माण होतो. Manifestation is realised in this way. 

Realization, therefore, has a specific, sacred, mysterious, process oriented meaning. 

त्याला जाणीव ही आपण म्हणू शकू. जाणीव ही आहे की वावरणे आणि त्यात अनेक क्रिया होत राहणे आणि बदल घडत राहणे, गती राहणे, हालचाली होणे, दृश्य दिसणे, निर्मिती होणे हे अस्तित्वात असणार. अस्तित्व माध्यम ही वस्तू नाही, ती असतेच. तिला बदल ठाऊक नाही, ती स्थिर असते, ती निवांत असते, ती शांत असते, ती एकच असते. ती कायम असते, आपल्या आत असते, म्हणून तिला गुणांचा किंवा परिस्थितीचा स्पर्श नाही. तिला कुठलही निमित्त लागत नाही, _मी_ ही नाही. तरीही तिला ओळखण्यासाठी स्वतःचे निमित्त _प्रमाण_ मानून तिच्या पर्यंत पोहोचायला लागते. I am the measure of truth, so this measure represents scale and proportion (relation) to the truth. 

Scale and proportion generates a sense of connection and belonging - mood is to steady oneself in bliss. Why a scale and proportion gets created in our actions is perhaps because of the need to establish this divine connection in material affairs. Materiality's "source" is Divinity. 

वासना, वृत्ती किंव्हा साखळी निर्माण होणे ही क्रिया _शांतीने_ बघणे. भाव निर्माण होतो. त्यात वृत्ती येतात आणि निघून जातात. त्या वृत्तीचे पर्यवसान विचार, भावनेत आणि देहात होत राहतात आणि दृश्याशी संबंध जोडतात. हे भगवत कार्य आहे. 

एका क्षणात मी अंतर्मुख असतो, मग बहिर्मुख होतो, मग विचारात गुंतून राहतो, मग भावना प्रकट होते, मग आकाराकडे लक्ष केंद्रित होते. म्हणजे ह्या प्रवाहातून सर्व अनुभवाचा _विस्तार_ घडतो. विस्तारातून स्थिर जाणीव होणे ही देवाची कृपा आहे. विस्तार त्या क्षणाचा असेल किंव्हा अनेक युगातून होईल किंवा अनेक स्तरातून. विस्तार होणे, म्हणजे स्थिर होणे. 

विस्तार होण्यासाठी निमित्त व्हायला हवे, आणि ते घडण्यासाठी नामस्मरण. 

हरि ओम.